Zodra ze haar blindengeleidehondentuig om krijgt, is Tisha in functie. Moeiteloos en onverstoorbaar leidt ze bazin Ilse van A naar B, zeker wanneer voorbijgangers hen met rust laten. „Sinds ik Tisha heb, ga ik er veel vaker op uit.”

De slechtziende Ilse Verhagen-Stamps (50) uit Best heeft sinds maart een nieuw hulpmiddel: blindengeleidehond Tisha. „Het klinkt natuurlijk een beetje raar om een hond een hulpmiddel te noemen, maar zo wordt er door instanties wel naar gekeken.”

Een vriendin van haar had al zo’n hond. „Dat trok me over de streep. Ik merkte hoe goed dat bij haar ging en dat is bij mij ook het geval, heb ik ondervonden.”

Had ze Tisha al niet veel eerder willen hebben? „Nou, je moet er wel naartoe groeien, want het is een grote stap. Net als voor het eerst met de taststok naar buiten gaan. Mensen zien dan meteen dat je niet goed ziet. Daar moet je wel aan toe zijn, ook emotioneel.”

Een hulphond is geen robot

Het vertrouwen in elkaar is inmiddels stevig gegroeid. „Ik laat haar los waar het mag en dan gaat ze lekker spelen met andere honden of rondrennen. Ze komt best wel snel als ik haar roep.”

„Soms duurt het even wat langer als er een leuk ander hondje is. Vergeet niet, het is gewoon een hond hè, geen robot, zeker als ze geen tuigje draagt. Maar zodra het tuig omgaat weet ze meteen: ik ben in functie.”

Door Tisha ga ik er veel vaker op uit dan vroeger

Het is kennelijk een ‘match made in heaven’. „Ik kan met Tisha veel soepeler en relaxter lopen omdat zij ervoor zorgt dat ik nergens tegenaan loop. Het kost veel minder energie en daarom ga ik er nu veel vaker op uit dan vroeger. En het is natuurlijk ook heel gezellig om met een maatje naar buiten te gaan.”

Het is niet vanzelfsprekend dat een slechtziend of blind persoon een hulphond krijgt. Is zo’n hond een goed hulpmiddel voor deze specifieke slechtziende of blinde persoon? Zo niet, dan kom je er niet voor in aanmerking.

Verhagen vertelt hoe het werkt: „Ik heb contact gezocht met een school voor blindengeleidehonden (DCN) en met Koninklijke Visio, een expertisecentrum voor slechtziende en blinde mensen. Pas wanneer beide partijen akkoord geven, kom je in aanmerking voor een hond.”

In een brief aan DCN vertelde ze over zichzelf en waarom ze graag een blindengeleidehond zou willen hebben.

Bij Visio ging ze twee weken op training. „Je traint dan met een ‘dog-sim”, een stang met twee handvatten eraan. De trainer stuurt en duwt je in de juiste richting en bepaalt of je in staat bent om te volgen.”

Een hond heeft natuurlijk geen ingebouwd navigatiesysteem

Want daar gaat het om: kun je volgen of neem je stiekem toch zelf de leiding? „Dat laatste is niet de bedoeling, want dan raakt de hond in de war.”

„Verder moet je ook in staat zijn om zelfstandig buiten te lopen en routes te bepalen, want een hond heeft natuurlijk geen ingebouwd navigatiesysteem. En uiteraard dien je de hond zelf goed te kunnen verzorgen.”

Een goede klik is cruciaal

Na goedkeuring is het afwachten tot er een hond beschikbaar komt. Ilse kreeg Tisha toegewezen, een mix van een golden retriever en een witte herder.

„Tisha kwam eerst een paar dagen logeren om te kijken of er een klik was. Hoe beter de klik, hoe soepeler de training en samenwerking zal verlopen. Bij ons was die klik er eigenlijk al vrij snel.”

De hond krijgt daarna nog een extra training, specifiek gericht op de situatie van de baas. „Misschien doet de baas aan beeldhouwen of heeft hij een andere, luidruchtige hobby. Of hij doet iets met paarden. Daar speelt de school specifiek op in.”

‘Lekker de hele middag op de bank’

Daarna begint de gezamenlijke training, die twee weken duurt. „De eerste dag zaten Tisha en ik zo hoog in onze energie dat we keihard door Best heenliepen.”

„De tweede dag was ik ’s middags heel moe en kreeg ik het advies om het veel rustiger aan te doen. Toen hebben we de hele middag op de bank gezeten en samen geknuffeld. Daarna ging het stukken beter. We konden in de eerste week al samen het centrum van Eindhoven in.”

Verhagen kan overigens altijd contact zoeken met de school als ze hulp nodig heeft, of vragen heeft. „Tisha vond de kermis heel spannend, met al die herrie. Ze durfde op een gegeven moment bijna niet meer naar buiten. De trainer legde aan me uit hoe ik het best kon aanpakken.”

In dit geval door via een andere uitgang dan de voordeur naar buiten te gaan. „Hierdoor stond het gebouw tussen ons en de kermis in, zodat ze minder van de herrie hoorde.”

„En om vooral het doel voor ogen te houden: we moeten toch een keer naar buiten. Dan is bijvoorbeeld ook lokken met iets lekkers goed.”

Gastgezinnen gezocht

Heeft ze nog tips? „Op het tuig van Tisha staat Niet Aaien. Maar mensen spreken ons toch aan omdat ze vragen hebben. Dat is lief bedoeld, maar het haalt ons wel uit onze focus. En dat kan gevaarlijk zijn. Dus laat iemand met een blindengeleidehond gewoon met rust.”

Verder zou ze een oproep willen doen voor gastgezinnen. „Die zorgen het eerste jaar voor een toekomstige hulphond, een puppy dus. Die gezinnen zijn hard nodig en je doet er ontzettend goed werk mee.” Meer informatie? Kijk op guidedog.nl